Η έκρηξη στη Βηρυτό έφτασε κοντά στο σπίτι για αυτόν τον Νοβα Σκωτιανό –

Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από την έκρηξη στη Βηρυτό, αλλά οι Λιβανέζοι εξακολουθούν να μαθαίνουν περισσότερα και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι αποχωρούν. Την περασμένη εβδομάδα, έμαθα μερικά αξιοσημείωτα πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ.

Τα βίντεο της έκρηξης στη Βηρυτό του Λιβάνου είναι εκπληκτικά. Η κουνιάδα μου, που ζει στην Ισπανία, τα δημοσίευσε στο chat της οικογένειάς μας στο WhatsApp την περασμένη Τετάρτη πριν τα νέα στις ΗΠΑ, οπότε τα παρακολούθησα χωρίς κανένα πλαίσιο. Όπως πολλοί άνθρωποι, είμαι σίγουρος ότι έχω δει την έκρηξη πολλές φορές. Η έκπληξή μου δεν μειώνεται από εκείνη την πρώτη ανάσα που άφησα να ξεφύγει. Καθώς οι ώρες και οι συζητήσεις ξετυλίγονταν, βίωσα μια λεπτή και πολυεπίπεδη αντίδραση σε αυτήν την καταστροφή.

Αρχικά, έκανα τις ίδιες ερωτήσεις που κάνουμε όλοι: Πώς έγινε αυτό; Πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια; Πόσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει από αυτό; Ωστόσο, δεν χρειάζεται πολύς χρόνος μέχρι να αναλάβουν εκπαιδευμένες απαντήσεις για διεθνείς εκπαιδευτικούς αμέσως μετά από μια διεθνή καταστροφή. Υπάρχουν φοιτητές ή καθηγητές από τον Λίβανο; Είναι τώρα στον Λίβανο; Υπάρχουν συμμετέχοντες στην εκπαίδευση στο εξωτερικό;

Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα ακολουθούσε ανακούφιση εάν η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις είναι «Όχι». Θα ακολουθούσε ένα σύντομο email προς την ανώτερη διοίκηση για να τους ενημερώσει ότι κανένας από το σχολείο μας δεν επηρεάζεται άμεσα από αυτό το ατύχημα. Φυσικά, εάν η απάντηση είναι „Ναι“ σε οποιαδήποτε από αυτές τις ερωτήσεις, η μέτρηση αλλάζει και το σχέδιο διαχείρισης έκτακτης ανάγκης επιλέγεται ανάλογα με την κατάσταση. Η γυναίκα μου, η οποία επίσης εργάζεται σε ένα πανεπιστήμιο, κάθεται στο γραφείο της μόνο λίγα βήματα μακριά από το δικό μου καθώς δουλεύουμε από το σπίτι, οπότε τη ρώτησα αν είχε δει ακόμα τα βίντεο.

Αφού είδε το βίντεο, η γυναίκα μου λαχάνιασε. Μοιράστηκα αυτήν την αντίδραση μαζί της—για άλλη μια φορά. Οι εικόνες από την έκρηξη και το ωστικό κύμα που πλησιάζει είναι ανατριχιαστικές. Ωστόσο, είτε ήταν το σύννεφο των μανιταριών είτε η σκληρή σύμπτωση της έκρηξης που συνέβη στην επέτειο της Χιροσίμα, τα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να κάνουν συγκρίσεις με τις ΗΠΑ που έριξαν την ατομική βόμβα στην Ιαπωνία. Αμέσως με έπληξαν άλλες δύο αντιδράσεις.

Βλέποντας την έκρηξη στη Βηρυτό μου θύμισε, έναν Νόβα Σκωτσέζικο, το 1917 Έκρηξη Χάλιφαξ. Η έκρηξη του Χάλιφαξ ήταν η μεγαλύτερη ανθρωπογενής έκρηξη στη Γη μέχρι τη Χιροσίμα. Ο παππούς μου, ο Γκόρντον Φουτ, ήταν 5 ετών τότε και η έκρηξη τον έσκασε από ένα παράθυρο στο σπίτι του. Κάθε χρόνο, τα δημοτικά σχολεία διοργανώνουν εκδρομές στο Μουσείο του Ατλαντικού να εκπαιδεύσει τους μαθητές για την τραγωδία. Επίσης, σε ανάμνηση, Η Nova Scotia χαρίζει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πόλη της Βοστώνης για την προσπάθειά τους βοήθειας που κινητοποιήθηκαν στον απόηχο της καταστροφής. Η έκρηξη ήταν ατύχημα και αφορούσε αναρμόδιες αποφάσεις πολλών παραγόντων με αποτέλεσμα μεγάλα θύματα σε μια πόλη-λιμάνι. Η Canadian Broadcasting Corporation έγραψε ένα εξαιρετικό άρθρο συγκρίνοντας τις εκρήξεις της Βηρυτού με το Χάλιφαξ, που είναι η πιο κατάλληλη σύγκριση.

Το Χάλιφαξ δεν είναι τόσο γνωστό όσο η πιο πρόσφατη και αναμφισβήτητα πιο σημαντική έκρηξη στη Χιροσίμα, αλλά η σύγκριση της Βηρυτού με τη Χιροσίμα είναι μια περίπτωση ψευδούς ισοδυναμίας όχι μόνο της κλίμακας αλλά και της πρόθεσης. Όταν οι άνθρωποι συνδέουν τραγικά ατυχήματα, όπως η Βηρυτό, με μια πράξη πολέμου όπως η Χιροσίμα, πολύ περισσότερο μαζική έκρηξη με περισσότερους θανάτους, όχι μόνο είναι λάθος, αλλά εξομαλύνει τη βία που ασκείται από μια ομάδα σε μια άλλη. Σχεδόν σαν η ρίψη της βόμβας ήταν κάτι που θα έπρεπε να δεχθούμε ως φυσικό. Πρέπει να το προσέχουμε αυτό στη ζωή μας συστηματικά, κάτι που με φέρνει στο δεύτερο και πιο κρίσιμο σημείο.

Η σύγκριση της Βηρυτού με τη Χιροσίμα είναι ασέβεια προς τους Ιάπωνες που πέθαναν σε μια συγκλονιστική στιγμή από έναν εχθρό μαχητή. Τα τρομακτικά αποτελέσματα μιας πράξης πολέμου μνημονεύονται στο Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα. Για μένα, η σύγκριση ενός ατυχήματος με ένα στρατιωτικό χτύπημα που περιλαμβάνει ηθικούς λόγους, δεν είναι αποδεκτό. Δεν είναι μόνο η δύναμη έκρηξης και η γενική φύση της καταστροφής της Βηρυτού που κάνουν την έκρηξη του Χάλιφαξ μια πιο ακριβή σύγκριση. Είναι επίσης ηθικά και ηθικά ακριβές να εξομοιώνεται η έκρηξη της Βηρυτού με ένα ατύχημα αντί να προκαλεί αίσθηση. Η επίσκεψή μου στο Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα, σε συνδυασμό με τη γνώση ενός Νόβα Σκωτιανού για την έκρηξη του Χάλιφαξ, ίσως με ευαισθητοποίησε στο θέμα και μου προσφέρει αυτή την προοπτική.

Η καρδιά μου είναι με τους ανθρώπους που έχασαν τους αγαπημένους τους στη Βηρυτό, τον λαό του Λιβάνου και τους συγγενείς τους σε όλο τον κόσμο που επιθυμούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να προσφέρουν αγάπη και παρηγοριά, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας. Η Βηρυτός θα αναγκαστεί να ξαναχτίσει την εποχή του COVID-19 και να απαντήσει σε μια ερώτηση για το τι είδους κυβέρνηση θέλει τώρα. Η Βηρυτός υποφέρει από αμέτρητες δυσκολίες λόγω αμέλειας και οι κάτοικοί της πρέπει να ξαναχτίσουν από αυτό το φρικτό ατύχημα. Ωστόσο, ελπίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ένα ατύχημα και ένας πόλεμος δεν συγκρίνονται. Ας χρησιμοποιήσουμε τη διεθνή γνώση και την ιστορική ακρίβεια για να τοποθετήσουμε την καταστροφή της Βηρυτού παράλληλα με αυτή στο Χάλιφαξ και στη μακρά, θλιβερή λίστα των αξιοσημείωτων ανθρώπινων λαθών που έχουν ως αποτέλεσμα τραγικές απώλειες ζωών.

Χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να μοιραστώ την άποψή μου σε αυτό το ιστολόγιο και να παρέχω κάποιες νέες γνώσεις που μπορεί να υποστηρίξουν ή να προωθήσουν το σεβασμό για πολλαπλούς πολιτισμούς. Ναι, φίλοι μου της χιλιετίας, ίσως επιδεικνύω μερικά άκρα «ξύπνισης».